rss
twitter
    Find out what I'm doing, Follow Me :)

Orman Cini ve Aslan Kral -2-

orman cini herşeyi kabullenmeye başlamıştı.kabulleniyordu ama alışamıyordu bi türlü.nihayet Tanrı ona bir işaret yolladı 'alışma,savaş!' diye. orman cini ormanın bu kadar güzel olduğuna ilk kez bugün farkına vardı.

koklamayı dokunmayı işitmeyi ve görmeyi de sanki ilk kez keşfetmişti bugün.yeni doğmuş bir çocuk gibiydi.hayatın bu akdar güzel olduğunu da bilmiyordu daha önce.aylardır hasret kaldığı herşey bugün karşısına gelmişti...

orman cini bugün ormanlar kralı aslanla karşılaştı.gözlerine inanamadı ilk başta.ama karşısındaydı.eskisi gibi şevkatli,sevecen... orman cini kocaman sarıldı ona.aslında hiç bırakmak istemiyordu ama bıraktı.sonra gözlerine baktı aslanın. bir an düşündü. 'artık hayal görmeye de mi başladım.ruhsal sağlığım da mı bozuldu' diye.ama hayır. gerçekti.tam karşısında.o sert bakışın altındaki tatlı yüzü görebiliyordu.orman cininin kalbi o kadar hızlı atıyordu ki aslanın önünde yere yığılmaktan korkuyordu.

önce aslanın sesini duydu. bu sesi ne kadar özlediğini farketti sonra aslana sarıldı dokunmanın hissetmenin bu kadar özel,bu kadar güzel olduğunu bilmiyordu bugüne kadar.sonra aslanın gözlerine baktı.bu gözlere bakmayalı ne kadar uzun zaman olduğunu düşündü.hepsi peşpeşeydi harikaydı bu orman cini için.sonra aslanın haberi yokken onun bir parçasını kokladı, orman cini. daha önce hiçbir şeyi bu kadar arzuyla koklamadığını hatırladı.içine çekti doya doya... sonra dokundu.son kez dokunurmuş gibi.keşke o an herşey donsaydı bir tek kendisi hareket etseydi de herşeye doya doya sarılsaydı,öpseydi,koklasaydı.... olsun bu kadarı da yeterdi ona.

ama tanrının yolladığı işareti aslan kral değil,bir başkası sundu küçük cine.orman cini böyle bir gün planlamamıştı ama bugün, ona çok iyi gelmişti.

kovuğuna dönerken bambaşka biriydi artık.kendi kendine gülüyordu.durduramıyordu gülümsemesini. çok neşeliydi çünkü.herkese gülümsedi.selam verdi. önüne çıkanlara yardım etti.

kovuğuna gitti.herkese 'bakın mutluyum hem de hiç olmadığım kadar!' diye seslenmek istiyordu, tuttu kendini. kuşları dinledi güneş yerini yıldızlara bırakana kadar. gece olduğunda ise bu sefer de cırcır böceklerinin seslerini çekirgelerin seslerini dinledi.sanki hepsi bir olmuş orman cininin bu güzel halini kutluyorlardı.onu hiç bu kadar mutlu görmemişlerdi.orman cini bu gece üzüntülü olarak uyumayacaktı. aylar sonra aslana bu kadar yakın olmanın mutluluğuyla uyuyacaktı... mutluydu(:

0 yorum:

Yorum Gönder